خلق جهان خویش...
همه انسان ها و همه چیز در جای خود قرار دارند.
تو همانی هستی که خود می خواستی باشی.
اگر زندگیت در کمال آرامش، زیبایی، صلح، مهربانی، عشق، سرور، یگانگی و ... هست...
یا اگر زندگیت از نگرانی، تشویش، زشتی، شهوت، خودپرستی، خودنمایی، ریا، پوچی و... پر هست،
بدان که خودت عامل ایجاد آن بودی خودت خواستی که زندگیت را این گونه بنا کنی.
تقصیر را گردن هیچکس نیانداز.
پس تو خودت؛ نتیجه انتخاب های خودت هستی.
از این به بعد نیز خودت زندگیت را ترسیم خواهی کرد و هر چه را بخواهی برایت رخ خواهد داد.
جهان از نقطه نظر تو در حال جریان هست و این تویی که بایستی دنیای درونی ات را تغییر دهی و هر آنگونه که میخواهی خلق کنی.
وگرنه جهان و انسان ها تغییر نخواهند کرد.
درون تو هر گونه باشد بیرون نیز آنگونه خواهد بود و همه چیز بستگی به دید تو دارد.
برای خلق جهان جدید، تو بایستی بر خود مسلط باشی.
بر افکارت بر اعمالت و با بینش الهی دنیا و زندگیت را بگردانی و با اراده محکم پیش بروی تا تعادلت را برقرار کنی.
پس چشمانت را بشوی جور دیگر ببین، که در آن...
بجای این که بگیری، بدهی.
بجای نفرت، عشق بورزی،
بجای جنگ، صلح کنی.
بجای ریا، راستی پیشه کنی.
و این با تغییر و ساختن دنیای درونی ات امکانپذیر خواهد بود.
چشم ها را باید شست / جور دیگری باید دید...
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
